Niet alle strafbare feiten die worden onderzocht, komen voor de rechter. Soms besluit de officier van justitie niet te vervolgen. We zeggen dan dat hij de zaak seponeert, bijvoorbeeld als de politie te weinig bewijs heeft kunnen verzamelen. Rechtstreeks belanghebbenden die het niet eens zijn met een sepot kunnen een klacht indienen bij het gerechtshof. Als het hof de klacht gegrond verklaart, moet het Openbaar Ministerie alsnog tot vervolging overgaan.Dan word je na het verhoor door de politie ook nog eens door de reclassering uitgenodigd voor een gesprek. Al tijdens het gesprek zei de reclasseringsambtenaar dat de aangifte bizar te vinden en dat een veroordeling niet waarschijnlijk was. De passage over de e-mail met de getrouwde minnaar, de Kamasutra, de sterren van de hemel etc. werd sterk afgekeurd en als ongepast bestempeld.
Wat ook voor komt is dat de politie een aangifte heeft opgenomen, maar dat blijkt volkomen verkeerd ingeschat. Het verhaal wordt dan aangehoord, netjes opgenomen en onderzocht. De verdachte wordt verhoord en het verslag gaat naar het openbaar ministerie. Die bekijkt het verhaal en komt tot de conclusie dat de aangifte flauwekul en niet terecht was omdat er geen strafbare feiten zijn gepleegd. Dat had die politie eigenlijk in eerste instantie al moeten bedenken.....
Een nog niet genoemd aspect waar mijn belangstelling erg naar uit gaat is of de politie bij de aangifte ook 'de aangever' beoordeelt. Stel je nou eens voor dat een psychiatrische patiënt verhaal komt doen, hoe betrouwbaar is zo'n verhaal.
Geen vervolging want geen begin van bewijs, niks aan de hand. Kan ook niet, want ik heb ook niets gedaan, ik heb niets te maken met een kapot ruitje in de flat, ik heb niets te maken met verhuisberichten die in 2009 uit de brievenbus gestolen zouden zijn en ik heb niets te maken met vernielen van bellentableau van de flat.
Blijft dat je dus blijkbaar zomaar iemand kunt beschuldigen, iemand bij de politie aanwijzen, huilie huilie doen, klaagzang. Door dat geloop naar de politie is er wel iemand die een jaar lang onterecht als verdachte rond heeft moeten lopen. Boosheid.... excuses worden geaccepteerd.
Conclusie: er mag best een toontje lager worden gezongen en na een biecht bij mijnheer pastoor worden alle zonden vergeven.